20150622

De G van Goede soep

Briefjesverhaal
Martijn van den Ban stuurde me een mail met als enige tekst: 'Graag de attachment openen!'

 Ik herken het handschrift meteen:


Die G! De soep! Dat is natuurlijk van dit boodschappenbriefje:


 



Ik mail terug:
Bedankt voor je bericht, ontzettend leuk! Ik krijg (helaas) zelden reactie van mensen die hun briefje herkennen, dus dat is altijd bijzonder. En echt een prachtig handschrift! Kun je me meer vertellen wat er is geworden van de bouwtekening op de achterzijde?
Martijn antwoordt:

"Ik ben een linkspoot, op school was schrijven met een vulpen niet veel soeps, ik veegde altijd met m'n hand over mijn schrijfsels, kortom lage cijfers voor mijn schrift. Eenmaal aan het studeren, bouwkunde in Delft, bekwaamde iedereen zich in het zetten van letters met de hand. Wat ik zelf toen heel erg mooi vond was het schrift van Joost Swarte (tekenaar). Dus dat werd mijn grote voorbeeld. Bovendien is het ook fijn om de tijd te nemen voor het zetten van letters op papier. Misschien een beetje een persoonlijk verhaal maar een handschrift ontwikkelt zich natuurlijk bij iedereen in de loop der tijd afhankelijk van verschillende factoren, zo zal het iedereen vergaan.

Goed en lekker eten bij ons thuis stoelt op het idee om nieuwe recepten uit te proberen en zelf recepten in elkaar te steken. Beetje dingen snijden (smaak is natuurlijk ook afhankelijk van de grootte waarin je groente/fruit snijdt), op het vuur zetten etc. Goed eten is nu wel 'in' maar ook heel leuk om er tijd aan te besteden.

De tekeningen zijn van mijn vrouw, we hebben er naar zitten turen, het zijn schetsen voor een bankje/bed voor in ons tuinhuisje. Het is helaas alleen bij de schetsen gebleven. (in het kader van dubbelgebruik probeer ik altijd boodschappenlijstjes op gebruikt papier te schrijven). Eigenlijk best opvallend hoe een enkel boodschappenbriefje behoorlijk wat bloot kan leggen... (en wat een lap tekst, sorry)."*

Hierop hoef ik slechts een korte mail terug te schrijven:
Mooi verhaal, en ik ben eraan gewend hele levensverhalen te ontvangen aan de hand van een enkel briefje. Dat maakt het 'vak' van briefjesanalist juist zo mooi!

* Disclaimer: Martijn is akkoord met plaatsing van brief en mail.

20150616

Reis van een briefje

Briefjesverhaal
Oei. Spannend. En leuk! Helaas krijg ik maar zelden bericht van mensen die zich herkennen in een briefje dat in Volkskrant magazine staat, dus ik was zeer benieuwd. Herkent de briefjesmaker zich in mijn analyse? Of klopt er helemaal niets van? En wat vindt hij of zij ervan dat ik het briefje heb gebruikt voor het magazine?

Niet lang na de tweet kreeg ik op Facebook een vriendschapsverzoek van een klasgenote uit de brugklas. Ook al zo leuk! Maar niet geheel toevallig, zo bleek al snel. Ze had namelijk van haar zus gehoord dat haar briefje in het magazine had gestaan.

Ik viel bijna van mijn stoel.

Hoe groot kan toeval zijn?

Ik had niet kunnen achterhalen waar het briefje was gevonden, aangezien er geen begeleidend schrijven bij het ingezonden boodschappenbriefje zat. Maar blijkbaar had dit briefje de reis gemaakt van een Nijmeegse supermarkt naar de Volkskrant-redactie in Amsterdam om met de lezerspost weer bij mij te belanden. Ik selecteerde het bewuste briefje (want mooi), stuurde het naar de eindredacteur van Volkskrant magazine voor de fotografie en kreeg het daarna retour voor mijn persoonlijke briefjesverzameling.

En nu gaf ik het in een Nijmeegs koffietentje aan mijn jeugdvriendin Jara, die ik zeker twintig jaar niet had gesproken of gezien.



Ze vond het wel vreemd om haar handschrift ergens te zien opduiken. "Ik verkeerde in de overtuiging dat ik mijn briefjes altijd netjes bij het oud papier gooide", vertelt ze lachend.

Nu werden we herenigd door dat briefje, en het was meteen goed. Alsof we elkaar nooit uit het oog waren verloren.

 

PS: Met dank aan de inzender van het briefje, wie dat ook moge zijn!